ในคดีหมิ่นประมาทซึ่งมีคำพิพากษาว่าจำเลยมีความผิด ศาลจะสั่งให้จำเลยโฆษณาคำขออภัยต่อโจทก์ได้หรือไม่
ป.อ.มาตรา 332 (2) มีหลักว่า “ในคดีหมิ่นประมาทซึ่งมีคำพิพากษาว่าจำเลยมีความผิด ศาลอาจสั่งให้จำเลยโฆษณาคำพิพากษาทั้งหมด หรือแต่บางส่วนในหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับหรือหลายฉบับ ครั้งเดียวหรือหลายครั้ง โดยให้จำเลยเป็นผู้ชำระค่าโฆษณา” จากบทบัญญัติดังกล่าว กฎหมายให้อำนาจศาลสั่งให้จำเลยโฆษณาคำพิพากษาได้เท่านั้น แต่มิได้ให้อำนาจศาลสั่งให้จำเลยโฆษณาคำขออภัยด้วย ดังนั้น แม้จำเลยจะมีความผิด ศาลก็สั่งให้จำเลยโฆษณาคำขออภัยต่อโจทก์ไม่ได้ เพราะเป็นการลงโทษจำเลยนอกเหนือจากโทษที่บัญญัติไว้ในกฎหมายต้องห้ามตาม ป.อ. มาตรา 2 ว.1
แม้โจทก์จะมีคำขอให้จำเลยโฆษณาคำขออภัยต่อโจทก์โดยมิได้มีคำขอให้โฆษณาคำพิพากษา ศาลก็มีอำนาจสั่งให้จำเลยโฆษณาคำพิพากษาโดยค่าใช้จ่ายของจำเลยได้ ไม่เป็นการพิพากษาเกินคำขออันต้องห้ามตาม ป.วิ.อ.มาตรา 192 ว.1
ในกรณีที่ศาลเห็นว่าการสั่งให้จำเลยโฆษณาคำพิพากษาทั้งหมดนั้นเกินความจำเป็น จะสั่งให้จำเลยโฆษณาคำพิพากษาโดยย่อก็ได้
(เทียบเคียงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3/2542 และ 3493/2562)
