สู้คดีเบิกความเท็จ ไม่มีความผิด
คำพิพากษาฎีกาที่น่าสนใจ
– กรณีถูกฟ้องเป็นจำเลยคดีอาญาคดีก่อนแต่ศาลยกฟ้อง ต่อมาจำเลยจึงมาฟ้องโจทก์คดีใหม่ว่าฟ้องเท็จและเบิกความเท็จคดีก่อน เมื่อการพิพากษาคดีอาญาหาได้มีบทบัญญัติของกฎหมายใด ให้ศาลจำต้องถือตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญาในคดีอื่น ศาลคดีใหม่จะถือเอาข้อเท็จจริงซึ่งยุติในคดีก่อนมาผูกมัดให้ศาลคดีนี้ต้องวินิจฉัยตามข้อเท็จจริงที่ศาลในคดีก่อนวินิจฉัยไว้หาได้ไม่ เมื่อโจทก์คดีก่อนมีเหตุให้เชื่อว่าจำเลยคดีก่อนทำผิด ถือว่าขาดเจตนา ไม่ผิดฟ้องเท็จและเบิกความเท็จ
ฎีกาที่ 1353/2565
แม้โจทก์อ้างคำพิพากษาในคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ.5164/2558 หมายเลขแดงที่ อ.5616/2559 ของศาลชั้นต้น ที่ศาลในคดีนั้นได้วินิจฉัยคดีถึงที่สุดว่านาย ธ. กับโจทก์ไม่ได้กระทำความผิดฐานร่วมกันฉ้อโกง และใช้เอกสารราชการปลอม ดังที่จำเลยที่ 1 อ้างเป็นมูลฟ้องนาย ธ.กับโจทก็ในคดีดังกล่าวเป็นพยานไว้ด้วย ซึ่งเป็นกรณีคดีทั้งสองเรื่องมีมูลกรณีเดียวกัน หรือเกี่ยวข้องกัน #แต่การพิพากษาคดีอาญาหาได้มีบทบัญญัติของกฎหมายใด #ให้ศาลจำต้องถือตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญาในคดีอื่น #ดังเช่นที่บัญญัติไว้สำหรับคดีแพ่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 46 ไม่ #เพราะคดีอาญาศาลจะต้องใช้ดุลพินิจวินิจฉัย #ชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานทั้งปวง #อย่าพิพากษาลงโทษจนกว่าจะแน่ใจว่ามีการกระทำผิดจริง และจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดนั้น ตามมาตรา 227 วรรคหนึ่ง ดังนั้นคำชี้ขาดข้อเท็จจริงของศาลในคดีก่อนต้องถือว่ายุติระหว่าง จำเลยที่ ๑ กับนาย ธ. และโจทก์ ซึ่งเป็นโจทก์และจำเลยทั้งสองในคดีนั้น #ส่วนคดีนี้ก็ชอบที่ศาลจะต้องพิจารณาพยานหลักฐาน #ที่ปรากฏในสำนวนนี้เป็นสำคัญ #จะถือเอาข้อเท็จจริงซึ่งยุติในคดีก่อนมาผูกมัดให้ศาลคดีนี้ #ต้องวินิจฉัยตามข้อเท็จจริงที่ศาลในคดีก่อนวินิจฉัยไว้หาได้ไม่ นอกจากนี้ ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 175 บัญญัติว่า “ผู้ใดเอาความอันเป็นเท็จฟ้องผู้อื่นต่อศาลว่ากระทำความผิดอาญา…ต้องระวางโทษ… ” องค์ประกอบภายนอกของความผิดฐานฟ้องเท็จนั้น ข้อความที่นำมาฟ้องผู้อื่นต่อศาล ว่ากระทำความผิดอาญาหรือว่ากระทำความผิดอาญาแรงกว่าที่เป็นความจริงต้องเป็นข้อความอันเป็นเท็จ ส่วนองค์ประกอบความผิดในส่วนจิตใจ คือ เจตนาธรรมดาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 59 รวมทั้งความรู้ข้อเท็จจริงว่าข้อความที่ฟ้องเป็นความเท็จ
